بشر حتی اگر برای حوائج مادی خویش هم قائل
به اصالت باشد، تا آنجا که خود را از محدودهی مقیدات اخلاقی مذهبی خارج نکرده است
به سقوط کامل دچار نمیشود و در این سطح وسیع که در قرن حاضر شاهد آن هستیم، به
اتراف و اسراف و تبذیر گرایش پیدا نمیکند.
ارتجاع روشنفکری یعنی برگشتن به دوران بیماری
روشنفکری، برگشتن به دوران بی غمی روشنفکران، برگشتن به دوران بی اعتنایی دستگاه
روشنفکری و جریان روشنفکری به همه سنتهای اصیل و بومی و تاریخ و فرهنگ این ملت.